ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης ήταν να τεκμηριώσει την ανάγκη παρακίνησης του ιατρικού προσωπικού τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα στη χώρα μας, να αξιολογήσει την πρακτική εφαρμογή των θεωριών παρακίνησης στο μόνιμο ιατρικό προσωπικό των δημόσιων νοσοκομείων και να παρουσιάσει ένα ρεαλιστικό πλαίσιο κινήτρων για αυτό το προσωπικό, με στόχο να βελτιωθεί η ποιότητα και η αποδοτικότητα των υπηρεσιών υγείας. Η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας έδειξε πως η παροχή εξωγενών και ενδογενών κινήτρων στο μόνιμο ιατρικό προσωπικό των δημόσιων και ιδιωτικών νοσοκομείων αποτελεί επιτακτική ανάγκη, ιδιαίτερα στις μέρες μας, όπου οι περιορισμένοι πόροι στον τομέα της υγείας, λόγω της οικονομικής κρίσης, ενίσχυσαν το φαινόμενο της «διαρροής εγκεφάλων» (πάνω από 4.000 Έλληνες ιατροί αιτήθηκαν το 2013 για θέσεις εργασίας στο εξωτερικό) και τα επαγγελματικά προβλήματα των ιατρών (επαγγελματική εξουθένωση, στρες, μείωση αποδοχών), με αποτέλεσμα τη χαμηλή ικανοποίησή τους από την εργασία και κατ’ επέκταση τη χαμηλότερη απόδοσή τους. Ωστόσο, για την αποτελεσματικότερη παρακίνηση του ιατρικού προσωπικού, είναι σημαντικό να αναγνωριστούν οι ανάγκες και να καταγραφούν τα κοινωνικοοικονομικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά του κάθε εργαζόμενου ιατρού, έτσι ώστε να επιλεχθούν οι κατάλληλες μέθοδοι και θεωρίες παρακίνησης στο πλαίσιο ενός ρεαλιστικού σχεδιασμού κινήτρων με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας και αποδοτικότητας των υπηρεσιών υγείας.
Λέξεις – κλειδιά: εργασιακή απόδοση, εργασιακή ικανοποίηση, θεωρίες κινήτρων, ιατρικό προσωπικό, οικονομική κρίση
