ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Σκοπός: H αξιολόγηση της μεταβολής στην ένταση του πόνου από τη συνολική ιατρονοσηλευτική φροντίδα κατά τη νοσηλεία ογκολογικών νοσηλευόμενων ασθενών.
Υλικό και Μέθοδος: Σε 100 τυχαίους ασθενείς Παθολογικής Ογκολογικής Κλινικής Γενικού Νοσοκομείου που έπασχαν από καρκίνο πνεύμονα, μαστού και παχέος εντέρου, δόθηκε αριθμητική κλίμακα μέτρησης πόνου που βαθμολογήθηκε από 0 έως 10, την οποία συμπλήρωναν κατά την εισαγωγή τους στο νοσοκομείο και πριν την έξοδο τους από αυτό. Τα ερωτηματολόγια συμπληρώθηκαν από τους ασθενείς το Νοέμβριο του 2008.
Αποτελέσματα: Οι ασθενείς που συμπλήρωσαν την κλίμακα μέτρησης (ν=98) με βαθμολογία από 0: «δεν πονάω καθόλου» έως 10: «πονάω ανυπόφορα», ανέφεραν μέση ένταση πόνου κατά την εισαγωγή τους 2,18 και κατά την έξοδο τους 1,94 (p=0,218). Παρά τις χαμηλές τιμές έντασης πόνου, στους 23(23,5%) ασθενείς, ο πόνος κατά τη νοσηλεία τους επιδεινώθηκε, ενώ στους 9(9,2%) παρέμεινε αμετάβλητος και δεν ήταν μηδενικός στην αρχική αξιολόγηση. ∆εν βρέθηκε στατιστικά σημαντική μεταβολή στην ένταση του πόνου σε σχέση με την ηλικία (<65, 65+), την αιτία εισαγωγής (χημειοθεραπεία ή αντιμετώπιση παρενεργειών/συμπτωμάτων) και το είδος του καρκίνου (πνεύμονα, μαστού και παχέος εντέρου).
Κατά την έξοδο τους από το νοσοκομείο οι ασθενείς συμφώνησαν ότι ότι ο πόνος τους αντιμετωπιζόταν ικανοποιητικά από τους γιατρούς και τους νοσηλευτές (94,1% και 96,9% αντίστοιχα).
Συμπεράσματα: Ο πόνος φαίνεται να είναι ανεξάρτητος από την ηλικία των ασθενών, το είδος του καρκίνου και την αιτία εισαγωγής στο συγκεκριμένο Ογκολογικό Τμήμα του Γενικού Νοσοκομείου που έγινε η μελέτη. Παρά την ικανοποιητική διαχείρισή του από το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό υπάρχουν περιπτώσεις που ο πόνος επιδεινώνεται και απαιτείται εξατομικευμένη αξιολόγηση του.
Λέξεις – Κλειδιά: Πόνος, ογκολογικός ασθενής, ιατρονοσηλευτική φροντίδα
