ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εισαγωγή: Το σύνδρομο αποθησαύρισης ή σύνδρομο Διογένη , εσφαλμένα φέρει το όνομα του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου, καθώς έζησε μεν, μια ασκητική ζωή, αλλά, δεν υπάρχει καμιά αναφορά για το εάν παραμελούσε την υγιεινή του. Αποθησαύριση θεωρείται η υπερβολική συγκέντρωση αντικειμένων, χωρίς κάποια συναισθηματική ή πρακτική αξία, με παράλληλη αδυναμία του ατόμου για απόρριψη κάποιων εξ αυτών. Η αποθησαύριση επηρεάζει τη σκέψη, τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά του ατόμου.
Σκοπός: της εργασίας είναι να παρουσιάσει τα χαρακτηριστικά, τα σημεία και τα συμπτώματα του συνδρόμου αποθησαύρισης, όπως επίσης, την αξιολόγηση και θεραπεία αυτού. Επιπλέον, να διερευνηθεί το εάν αποτελεί σύμπτωμα ,σύνδρομο ή διαταραχή.
Ανασκόπηση Βιβλιογραφίας: Aναζητήθηκε σχετική βιβλιογραφία, τόσο Ελληνική όσο και ξενόγλωσση, στο διαδίκτυο, με λέξεις κλειδιά: νοσηλευτική παρέμβαση, σύνδρομο αποθησαύρισης, σύνδρομο Διογένη. Για πρώτη φορά η αποθησαύριση συγκέντρωσε το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας το 1947 στην Αμερική, όταν δυο αδέρφια που ζούσαν σε πέτρινο σπίτι με τρεις αποθήκες, βρέθηκαν νεκρά και όλο το σπίτι εμπεριείχε 120 τόνους ετερογενή υλικά. Το σύνδρομο αποθησαύρισης, εμφανίζεται ως σύμπτωμα και σε άλλες νευροψυχιατρικές διαταραχές(σχιζοφρένεια, άνοια) αλλά συχνότερα απαντάται στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.
Συμπεράσματα: Οι Clarke και συνεργάτες, για πρώτη φορά, περιέγραψαν σε άρθρο τους με τίτλο «Σύνδρομο Διογένη», τη συγκεκριμένη συμπεριφορική διαταραχή, ως έντονη αυτό-εγκατάλειψη, συλλογή ευτελών και άχρηστων πραγμάτων, κοινωνική απόσυρση, έλλειψη εναισθησίας και άρνηση για αποδοχή βοήθειας και θεραπείας.Tα σημεία και συμπτώματα του συνδρόμου περιλαμβάνουν: ακατάστατους χώρους διαβίωσης, αδυναμία απόρριψης άχρηστων πραγμάτων, άσκοπες μετακινήσεις πραγμάτων, χωρίς παράλληλα απόρριψη κάποιων εξ αυτών, υπολειτουργικότητα στις καθημερινές δραστηριότητες και αναβλητικότητα στη λήψη αποφάσεων. Επίσης, τελειομανία αλλά και δυσκολία στην οργάνωση αντικειμένων, δυσφορία όταν υπάρχει παρέμβαση από το οικείο περιβάλλον. Οι παράγοντες κινδύνου, για την εμφάνιση του συνδρόμου, σχετίζονται με την ηλικία, το οικογενειακό περιβάλλον, τα στρεσσογόνα γεγονότα της ζωής, την κοινωνική απομόνωση και την τελειομανία.
Συμπεράσματα: το σύνδρομο αποθησαύρισης αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Το άτομο κινδυνεύει, σε επίπεδο κοινωνικό, ψυχολογικό, σωματικό, με αποτέλεσμα να οδηγείται σε μειωμένη ποιότητας ζωής. Η θεραπεία περιλαμβάνει ψυχοφαρμακολογία, γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία, εκπαίδευση και κοινωνική υποστήριξη. Οι ασθενείς πρέπει να αντιμετωπίζονται με τέτοιο τρόπο που να τους βοηθά, ώστε να εμπιστεύονται τους επαγγελματίες υγείας.
Λέξεις-κλειδιά: σύνδρομο αποθησαύρισης, σύνδρομο Διογένη, θεραπεία, παρέμβαση