ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η ηπαρίνη αποτελεί μία ουσία με αντιπηκτική δράση, η οποία χρησιμοποιείται ευρέως στην πρόληψη ανάπτυξης θρόμβων και τη θεραπεία ασθενών που πάσχουν από διάφορες συγγενείς ή επίκτητες παθολογικές καταστάσεις. Με τον τρόπο αυτό, αποτρέπεται η εμφάνιση θρομβοεμβολικών επεισοδίων που συνδέονται με αυξημένη νοσηρότητα, παρατεταμένη νοσηλεία και υψηλά ποσοστά θνητότητας. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση του μηχανισμού δράσης και του ρόλου της ηπαρίνης στην καθημερινή χειρουργική νοσηλευτική πρακτική, τόσο με την κλασική της μορφή, όσο και των ηπαρινών χαμηλού μοριακού βάρους. Τονίζεται επίσης, η σημασία της πιστής εφαρμογής Νοσηλευτικών πρωτοκόλλων, στην αντιπηκτική αγωγή, η οποία συμβάλλει στην πρόληψη και θεραπεία ασθενών που εμφανίζουν αυξημένη πιθανότητα θρομβοεμβολικών επιπλοκών. Η χρήση της ηπαρίνης έχει επεκταθεί και στην προεγχειρητική προετοιμασία ασθενών, οι οποίοι διακόπτουν τα αντιπηκτικά τους φάρμακα ώστε να αποφευχθούν αιμορραγικές επιπλοκές. Ορισμένες κατηγορίες επεμβάσεων, όπως οι καρδιοχειρουργικές, θα ήταν αδύνατο να εκτελεστούν χωρίς την χρήση ηπαρίνης. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στο σύνδρομο «θρομβοπενίας επαγόμενης από ηπαρίνη» που συνδέεται αιτιολογικά με προηγηθείσα χρήση της κατά την περιεγχειρητική περίοδο. Η αντιμετώπιση του συνδρόμου αυτού απαιτεί υψηλό βαθμό υποψίας ώστε να διαγνωστεί έγκαιρα, γιατί αποτελεί ιδιαίτερα επικίνδυνη επιπλοκή. Η χρήση της ηπαρίνης από το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό απαιτεί επαρκή γνώση του ρόλου, του μηχανισμού δράσης και των πιθανών επιπλοκών από την χρήση της, καθώς και την ορθή αντιμετώπιση τους.
Λέξεις-κλειδιά: Αιμορραγία, αιμοστατικός μηχανισμός, θρόμβωση, ηπαρίνη, χειρουργική νοσηλευτική
