ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η πλειοψηφία της κοινής γνώμης τόσο στον Ελλαδικό χώρο όσο και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο θεωρεί πως το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων είναι άρτια καταρτισμένο στην Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) και μπορεί να αντεπεξέλθει αποτελεσματικά σε περιστατικά καρδιακής ανακοπής. Η άμεση αναγνώριση της καρδιακής ανακοπής και η εφαρμογή αποτελεσματικής αναζωογόνησης από το παρευρισκόμενο νοσηλευτικό προσωπικό, μπορεί να διπλασιάσει την πιθανότητα επιβίωσης του ασθενή. Η έλλειψη επαρκούς κατάρτισης και επανεκπαίδευσης του νοσηλευτικού προσωπικού στην ΚΑΡΠΑ είναι εμφανής, όχι μόνο στα Ελληνικά νοσοκομεία αλλά και στα αντίστοιχα άλλων Ευρωπαϊκών χωρών. Τα αποτελέσματα πρόσφατων ερευνών έδειξαν, ότι ένα σημαντικό ποσοστό των νοσηλευτών δεν έχει συμμετάσχει, μετά το πέρας της βασικής του εκπαίδευσης, σε κάποιο πιστοποιημένο σεμινάριο βασικής ΚΑΡΠΑ. Επιπλέον, το επίπεδο θεωρητικών γνώσεων και δεξιοτήτων, μειώνεται σε σημαντικό βαθμό με την παρέλευση μικρού χρονικού διαστήματος (3-6 μηνών), από την αρχική εκπαίδευση. Τα αποτελέσματα της παρούσας εργασίας δείχνουν την επιτακτική ανάγκη εκπαίδευσης και της συστηματικής επανεκπαίδευσης του νοσηλευτικού προσωπικού, με πιστοποιημένα προγράμματα Καρδιοπνευμονικής Αναζωογόνησης. Άμεση προτεραιότητα της πολιτείας θα πρέπει να αποτελέσει ο σχεδιασμός πιστοποιημένων προγραμμάτων κατάρτισης, για το σύνολο του νοσηλευτικού προσωπικού, καθώς και η ανάπτυξη μηχανισμών ελέγχου και αξιολόγησης του επιπέδου της παρεχόμενης κατάρτισης.
Λέξεις-κλειδιά: Αξιολόγηση, εκπαίδευση, καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση, νοσηλευτικό προσωπικό
