ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εισαγωγή: Την τελευταία δεκαετία έχει τονιστεί ότι η παρηγορητική φροντίδα είναι σημαντική για όλες τις απειλητικές για τη ζωή νόσους.
Σκοπός: της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί η αντίληψη των ασθενών που βρίσκονται στο τέλος του κύκλου ζωής τους και των φροντιστών τους για τις υπάρχουσες δομές υγείας και τη σχέση με τους επαγγελματίες υγείας.
Υλικό-Μέθοδος: Η παρούσα μελέτη υιοθέτησε ένα μικτό ερευνητικό σχέδιο, χρησιμοποιώντας ποιοτικές, αλλά και ποσοτικές μεθόδους. Τον πληθυσμό αποτέλεσαν ασθενείς στο τέλος του κύκλου ζωής τους και φροντιστές αυτών. Χρησιμοποιήθηκε ερωτηματολόγιο που δημιουργήθηκε στο ερευνητικό μέρος του έργου «Ανάπτυξη πρότυπου μοντέλου ποιότητας στην αγωγή υγείας, αυτοφροντίδα και αποκατάσταση ασθενών με νεοπλασίες».
Αποτελέσματα: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 46 ασθενείς. Το 32,6% των ασθενών είχε σχετικά περιορισμένη δραστηριότητα, αλλά ήταν περιπατητικοί. Οι μισοί περίπου ασθενείς (56,5%) είχαν προσβασιμότητα σε υπηρεσίες κατ`οίκον νοσηλείας. Οι ασθενείς υποστήριξαν ότι οι επαγγελματίες υγείας μπορούν να τους καθοδηγήσουν για να ελέγχουν καλύτερα τον πόνο τους (93,5%) και τα συμπτώματα (89,1%). Οι περισσότεροι φροντιστές ήταν γυναίκες (69,6%). Το 23,9% είχε αναπτύξει συναισθηματικές διαταραχές και το 53,3% χαρακτήρισε την υγεία του καλή. Για τη βελτίωση της φροντίδας, οι περισσότεροι φροντιστές ανέφεραν την ψυχολογική υποστήριξη, την πιο συχνή επαφή με το οικογενειακό περιβάλλον και τη γνώση για την ύπαρξη ειδικών δομών/υπηρεσιών.
Συμπεράσματα: Είναι σημαντικό να αναπτυχθούν πολιτικές στο χώρο της υγειονομικής περίθαλψης, οι οποίες θα περιλαμβάνουν την ανάπτυξη παρηγορητικών παρεμβάσεων, ιδιαίτερα στους φροντιστές της οικογένειας των ασθενών με καρκίνο στο τέλος του κύκλου ζωής τους.
Λέξεις κλειδιά: Ανάγκη, ασθενείς, παρηγορητική φροντίδα, τέλος κύκλου ζωής, φροντιστές
