Home > Τεύχος 1 (Τόμος 9) > Eξάρτηση από τη νικοτίνη και στρατηγικές διακοπής καπνίσματος
29
Μάι
2016

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η χρήση καπνού αναφέρεται από τον 6ο π.Χ αιώνα, όμως ο 20ος αιώνας σηματοδοτείται από την ευρεία χρήση καπνού, τη δημιουργία προτύπων καπνιστών και την ίδρυση μεγάλων καπνοβιομηχανίων. Η υγιεινομική κοινότητα, αρχικά, δεν αντιμετώπιζε το κάπνισμα ως επιβλαβές και εθιστικό, παρά το γεγονός ότι πολλοί άλλοι παρατηρητές της ανθρώπινης συμπεριφοράς (συγγραφείς, ψυχολόγοι, θρησκευτικοί ηγέτες) είχαν τονίσει την εθιστική δύναμή του. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η παραδοχή της εξαρτησιογόνου φύσης του καπνού οδήγησε σε ανάπτυξη δράσεων των υπηρεσιών υγείας για υποστήριξη ατόμων που επιθυμούσαν τη διακοπή του καπνίσματος και σε θεσμοθέτηση κανόνων που διέπουν την πώληση, διανομή και διαφήμιση των προϊόντων καπνού. Η εξάρτηση από τη νικοτίνη αποτελεί μια χρόνια κατάσταση για την οποία απαιτούνται συστηματικές και αποτελεσματικές θεραπευτικές παρεμβάσεις με δεδομένο ότι οι καπνιστές, σε αντίθεση με άτομα εθισμένα σε άλλες ουσίες, δεν αναγνωρίζουν την εξάρτηση και το σύνδρομο στέρησης από τη νικοτίνη που βιώνουν. Για την ανίχνευση της εξάρτησης είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν διάφορα εργαλεία, όπως η μέθοδος των 4 Cs (compulsion, control, cutting down, consequences) ή ειδικά δομημένα ερωτηματολόγια (CAGE, Fagerström Test for Nicotine). Οι κύριες στρατηγικές διακοπής καπνίσματος αφορούν στη θεραπεία υποκατάστασης με διάφορα σκευάσματα (αυτοκόλλητο, τσίχλα, κτλ), με φαρμευτική αγωγή (π.χ. βουπροπιόνη, βερενικλίνη) και/ή συμβουλευτική. Πέραν της κλινικής αποτελεσματικότητας, αποτελούν οικονομικά συμφέρουσες παρεμβάσεις μακροπρόθεσμα, συγκρινόμενες με την πρόληψη και αντιμετώπιση νοσημάτων που σχετίζονται με το κάπνισμα. Οι στρατηγικές διακοπής του καπνίσματος καλό είναι να εφαρμόζονται σε όλους ανεξαιρέτως τους καπνιστές που επιθυμούν τη διακοπή της έξης με δαπάνη του ασφαλιστικού φορέα. 

Λέξεις – κλειδιά: διακοπή καπνίσματος, νικοτίνη

Όλο το Άρθρο (Download PDF)

About the Author