Εισαγωγή: Στην παρούσα μελέτη γίνεται προσπάθεια αποτύπωσης των δεδομένων της βιβλιογραφίας σχετικά με το φαινόμενο της αύξησης της ζήτησης εναλλακτικών μορφών θεραπείας από τους πολίτες είτε χρησιμοποιούμενες αποκλειστικά, είτε σε συνδυασμό με υπηρεσίες στα πρότυπα της ορθόδοξης δυτικής ιατρικής. Αναλύονται οι βασικές διαφορές μεταξύ τους όπως αυτές αποτυπώνονται στη θεραπευτική προσέγγιση, στην επιστημονική τεκμηρίωση, στις κοινωνικές καταβολές και στη θεραπευτική σχέση ασθενή θεραπευτή. Επίσης αναδεικνύονται τα σημεία που κάθε μια μορφή θεραπείας επικεντρώνει το ενδιαφέρον της και εξασκεί το έργο της.
Σκοπός: Η διερεύνηση των αιτίων που διεθνώς οι πολίτες στρέφονται προς την αναζήτηση διαφορετικών μορφών θεραπείας από την κλασική δυτική ιατρική.
Αποτελέσματα: Στην αύξηση της χρήσης εναλλακτικών μορφών θεραπείας συμβάλλουν πολλοί παράγοντες. Αυτοί σχετίζονται με τα κοινωνικά – δημογραφικά χαρακτηριστικά και ιδίως την ηλικία, το φύλο, την εκπαίδευση, την οικονομική κατάσταση, το επίπεδο της υγείας και την προσωπική αντίληψη του ατόμου για τις ανικανοποίητες ανάγκες του από την παρεχόμενη συμβατική ιατρική φροντίδα. Άλλοι παράγοντες σχετίζονται με τη φιλοσοφία και τη στάση ζωής, τις αντιλήψεις, τη διάρθρωση μιας κοινωνίας σε μία δεδομένη ιστορική στιγμή για έναν καθορισμένο γεωγραφικό χώρο και τις διαχρονικά υφιστάμενες στάσεις και πεποιθήσεις για την υγεία και την αρρώστια.
Συμπεράσματα: Από την ανάλυση της βιβλιογραφίας γίνεται φανερό ότι η κλασική ορθόδοξη ιατρική και οι διάφορες μορφές εναλλακτικής θεραπείας δεν απωθούνται απαραίτητα μεταξύ τους. Αντίθετα μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά μεταξύ τους προς όφελος της υγείας των πολιτών.
Λέξεις-κλειδιά: Εναλλακτικές μορφές θεραπείας, βιοϊατρικό μοντέλο θεραπευτικής προσέγγισης
