ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εισαγωγή: Η παχυσαρκία αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα για τις σύγχρονες κοινωνίες. Οι προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες παρουσιάζουν κυρίως ορμονικές διαταραχές και διαταραχές του μεταβολισμού που έχουν σαν αποτέλεσμα την αύξηση του σωματικού βάρους, τις καρδιαγγειακές παθήσεις, την υπέρταση και την εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί αν τα επίπεδα της βιταμίνης D και της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης διαφοροποιούνται με την άσκηση καθώς και η ύπαρξη συσχέτισης του Δείκτη Μάζας Σώματος και της ινσουλίνης.
Μεθοδολογία: Στην έρευνα συμμετείχαν 48 προεμμηνοπαυσιακές υγιείς γυναίκες. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ερωτηματολόγιο που περιελάμβανε ερωτήσεις σχετικές με το ύψος, το βάρος, την περίμετρο της μέσης, τον τρόπο ζωής και το ιστορικό της εμμηνορρυσίας. Το εν λόγω ερωτηματολόγιο βασίστηκε σε πρότυπο του Κέντρου Αθλητισμού και Έρευνας της Γερμανίας (Karlsruhe Institut Fuer Sport und Sportwissenschaft), Οι γυναίκες υποβλήθηκαν επίσης σε εργαστηριακό έλεγχο για τον προσδιορισμό της ινσουλίνης, τα επίπεδα της βιταμίνης D και της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης. Ο προσδιορισμός της βιταμίνης D και της ινσουλίνης έγινε με τη μέθοδο της άμεσης χημειοφωταύγειας, ενώ της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης με τη μέθοδο της αυτοματοποιημένης φωτομέτρησης. Η στατιστική επεξεργασία των αποτελεσμάτων πραγματοποιήθηκε με το Στατιστικό Πακέτο ΙΒΜ SPSS 22.
Αποτελέσματα: Στις γυναίκες ηλικίας (41+/-7ετών) (ΔΜΣ 24+/-4 kg/m2) προέκυψε ότι υπάρχει σημαντική επίδραση της διάρκειας των ασκήσεων στο ποσοστό της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (p=0.038<0.05). Επίσης, προέκυψε οριακά στατιστική διαφορά (p=0.067>0.05) των επιπέδων της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης αναφορικά με το συνδυασμό άσκησης με άλλες βαριές σωματικές δραστηριότητες. Τέλος, εντοπίστηκε σημαντική συσχέτιση του Δείκτη Μάζας Σώματος και της ινσουλίνης (p=0.001<0.05). Ωστόσο, δεν προέκυψε στατιστικά σημαντική διαφορά των επιπέδων της βιταμίνης D σε σχέση με τη φυσική δραστηριότητα.
Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο Δείκτης Μάζας Σώματος επηρεάζει την έκκριση της ινσουλίνης, ενώ η ινσουλινοαντίσταση, ως μεταβολική διαταραχή, αποτελεί άμεση συνέπεια του αυξημένου ΔΜΣ. Η ενθάρρυνση υπέρβαρων γυναικών να αυξήσουν τη σωματική άσκηση και να επιδιώξουν την απώλεια βάρους πρέπει να κατέχει κύρια θέση προκειμένου να αποφευχθούν μεταβολικά νοσήματα.
Λέξεις – κλειδιά: βιταμίνη D, ινσουλίνη, μεταβολισμός γλυκόζης, παχυσαρκία, προεμμηνόπαυση.
