ΣΚΟΠΟΣ
Για ασθενείς με Σακχαρώδη διαβήτη που εμφανίζουν έλκη στο άκρο πόδι, παρατηρείται έλλειψη σχετικών μακροχρόνιων μελετών. Σκοπός της μελέτης ήταν η προοπτική διερεύνηση της επιβίωσης του κάτω άκρου, αλλά και των ίδιων των ασθενών με διαβητικά έλκη σε μια περίοδο παρακολούθησης άνω των 10 ετών.
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ
Στην παρούσα μελέτη συμπεριλήφθηκαν 247 ασθενείς με διαβητικά έλκη, χωρίς μείζων ακρωτηριασμό, οι οποίοι επισκέφτηκαν ένα διαβητολογικό κέντρο στο διάστημα μεταξύ Ιουνίου 1998 και Δεκεμβρίου 1999 και έμειναν υπό παρακολούθηση μέχρι το Μάιο του 2011. Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 68,8 ± 10,9 έτη, 58,7% ήταν άνδρες και 55,5% έπασχαν από Περιφερική Αποφρακτική Αρτηριοπάθεια (ΠΑΑ) (Περιφερική Αγγειοπάθεια). Ο χρόνος μέχρι τον πρώτο μείζονα ακρωτηριασμό και η θνησιμότητα αναλύθηκαν με καμπύλες Meier και πολλαπλή παλινδρόμηση Cox.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Κατά τη φάση της παρακολούθησης υποβλήθηκαν σε μείζονα ακρωτηριασμό 38 ασθενείς (15,4%). Όλοι εκτός από έναν ασθενή, είχαν ιστορικό ΠΑΑ κατά τη συμμετοχή τους στη μελέτη και το 51,4% είχε σοβαρή-Βαριά Αρτηριοπάθειας [δείκτης πίεσης αστραγάλου-βραχίονα ≤0,4]). Η ηλικία (αναλογία κινδύνου αναλογία κινδύνου; [HR] ανά έτος, 1,05 [95% CI, 1,01-1,10]), η αιμοκάθαρση (3,51 [1,02-12,07]) και η ΠΑΑ (35,34 [4,81-259,79]) φάνηκε ότι ήταν σημαντικοί προγνωστικοί παράγοντες για τον πρώτο μείζονα ακρωτηριασμό παράγοντες για τον πρώτο σοβαρό ακρωτηριασμό. Οι αθροιστικές θνησιμότητες τα έτη 1, 3, 5 και 10 ήταν 15,4 %, 33,1%, 45,8% και 70,4%, αντιστοίχως. Σημαντικοί προγνωστικοί παράγοντες για τη θνησιμότητα ήταν η ηλικία (HR ανά έτος, 1,08 [95% CI, 1,06-1,10]), το άρρεν φύλο ([1,18-2,32]), η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια (1,83 [1,25-2,66]), η αιμοκάθαρση (6,43 [3,14-13,16]) και η ΠΑΑ (1,44 [1,05-1,98]).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Παρ’ ότι έχει μειωθεί σημαντικά ο ακρωτηριασμός ασθενών με διαβητικό πόδι, η δεκαετής επιβίωση των ασθενών είναι χαμηλή, ειδικά μεταξύ ασθενών με ΠΑΑ, νεφρική ανεπάρκεια, ή συνδυασμό των δυο.
