ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Για πολλούς ασθενείς με χρόνια και απειλητικά για τη ζωή νοσήματα, η κάλυψη των πνευματικών και θρησκευτικών αναγκών είναι σημαντικότερη από την κάλυψη των βιολογικών και σωματικών αναγκών. Ως πνευματικότητα ορίζεται ο τρόπος με τον οποίο το άτομο προσπαθεί να δώσει νόημα και σκοπό στη ζωή του και στην εμπειρία της επαφής του με τον ίδιο του τον εαυτό, τους άλλους, τη φύση και τις υπερφυσικές δυνάμεις. Αντιθέτως, ως θρησκευτικότητα ορίζεται η αποδοχή συγκεκριμένων τελετουργιών και πεποιθήσεων στο πλαίσιο μας οργανωμένης και δομημένης θρησκείας είτε δημόσια, είτε ιδιωτικά. Η θρησκευτικότητα μπορεί να αποτελεί μέσο έκφρασης της πνευματικότητας. Σκοπός της παρούσας βιβλιογραφικής ανασκόπησης είναι, μέσα από τα αποτελέσματα διεθνών μελετών, να περιγραφούν οι έννοιες της πνευματικότητας και θρησκευτικότητας και να διερευνηθεί η επίδρασή τους στην ποιότητα ζωής ασθενών με χρόνια και απειλητικά για τη ζωή νοσήματα. Η πνευματικότητα και η θρησκευτικότητα φαίνεται να έχουν θετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της νόσου και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ατόμου που βιώνει χρόνια και απειλητική για τη ζωή νόσο. Η ικανοποίηση των πνευματικών και θρησκευτικών αναγκών των ατόμων με χρόνιες και απειλητικές για τη ζωή νόσους αποτελεί προτεραιότητα της ολιστικής προσέγγισης της φροντίδας και θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στο σχεδιασμό και την εφαρμογή της από τους επαγγελματίες υγείας.
Λέξεις Κλειδιά: Απειλητικά Νοσήματα, Θρησκευτικότητα, Πνευματικότητα,, Ποιότητα ζωής
