ΠΕΡIΛΗΨΗ
Εισαγωγή: Το σύγχρονο τριτοβάθμιο εκπαιδευτικό σύστημα απαιτεί εκσυγχρονισμό των μέσων διδασκαλίας και μάθησης και νέες στρατηγικές από την διοικητική ηγεσία. Για την επίτευξη των στόχων των εκπαιδευτικών μονάδων είναι αναγκαίο η ηγεσία να δημιουργήσει τις προοπτικές και τις καινούριες εμπειρίες, οι οποίες σε συνδυασμό με δεξιότητες και εμπνευσμένες προσωπικές στάσεις, θα οδηγήσει σε αποδοτικές συνεργασίες εντός και εκτός των εκπαιδευτικών οργανισμών.
Σκοπός: Στην παρούσα μελέτη πραγματοποιείται προσπάθεια διερεύνησης της έννοιας της ηγεσίας σε σχέση με τη λειτουργία της διεύθυνσης των τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών μονάδων και αναλύεται το πιο πρόσφορο μοντέλο ηγεσίας στο εκπαιδευτικό σύστημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της Ελλάδας.
Μέθοδος: Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε περιελάμβανε ανασκόπηση της ελληνικής και διεθνούς βιβλιογραφίας, ηλεκτρονικής και έντυπης, με τη βοήθεια λέξεων-κλειδιών.
Συμπεράσματα: Τα νεότερα βιβλιογραφικά δεδομένα αναδεικνύουν την παρουσία ισχυρής ηγεσίας ως τη σημαντικότερη παράμετρο για την αποτελεσματικότητα κάθε εκπαιδευτικού οργανισμού. Ο διευθυντής – ηγέτης μέσα από τον πολυδιάστατο ρόλο του στο εκπαιδευτικό σύστημα, ως αποδέκτης και ρυθμιστής του ανθρώπινου δυναμικού και του υλικοτεχνολογικού εξοπλισμού του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος, καλείται να συμβάλλει θετικά προς τη βελτίωση και την επιτυχία κάθε μεταρρυθμιστικής προσπάθειας.
Λέξεις – κλειδιά: τριτοβάθμια εκπαίδευση, ηγεσία, διεύθυνση εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, μοντέλα ηγεσίας, διευθυντής – ηγέτης
