ΠΕΡIΛΗΨΗ
Εισαγωγή: Αν και η χρησιμότητα της έχει διεθνώς καταγραφεί, η μεταμόσχευση επιφέρει αναστάτωση στις οργανικές, ψυχολογικές και κοινωνικές δραστηριότητες του ατόμου και της οικογένειας, και απαιτεί προσαρμοστικές λειτουργίες. Ως επακόλουθο, ο υποστηρικτικός και συμβουλευτικός ρόλος του νοσηλευτικού προσωπικού, (που είναι μέρος της βασικής νοσηλευτικής φροντίδας), στα άτομα και κυρίως στις οικογένειες, κρίνεται αναγκαίος σε όλες τις φάσεις της μεταμόσχευσης (πριν, στην διάρκεια και μετά τη μεταμόσχευση).
Υλικό και μέθοδος: Σκοπός της έρευνας ήταν να διαπιστώσει και να συγκρίνει τις απόψεις του νοσηλευτικού προσωπικού και των σπουδαστών για τις μεταμοσχεύσεις οργάνων. Χρησιμοποιήθηκε ερωτηματολόγιο με 22 ερωτήσεις κλειστού και ανοιχτού τύπου. Το δείγμα περιλάμβανε 320 άτομα (160 νοσηλευτές και 160 σπουδαστές νοσηλευτικής). Η στατιστική επεξεργασία των δεδομένων έγινε με το πρόγραμμα SPSS 17.
Αποτελέσματα: Η έρευνα έδειξε ότι τόσο οι νοσηλευτές (62%) όσο και οι σπουδαστές (68%) δέχονται να γίνουν δωρητές οργάνων, γιατί πιστεύουν ότι σώζουν μια άλλη ζωή (νοσηλευτές-42%, σπουδαστές-75%), ενώ το 38% των νοσηλευτών και το 32% των σπουδαστών αρνούνται, γιατί είτε δεν εμπιστεύονται την διαδικασία λήψης οργάνων (νοσηλευτές-32%) είτε γιατί φοβούνται (σπουδαστές-17%). Αξίζει να επισημανθεί ότι η συντριπτική πλειοψηφία, και στις δύο ομάδες, δεν γνωρίζει τι προβλέπει η Ελληνική νομοθεσία για τις μεταμοσχεύσεις (62,5%-νοσηλευτές, 82%-σπουδαστές).
Περιορισμοί μελέτης: Ο κύριος περιορισμός της παρούσας έρευνας ήταν ο μικρός αριθμός του δείγματος.
Συμπεράσματα: Παρότι οι νοσηλευτές και οι φοιτητές νοσηλευτικής δέχονται να γίνουν δωρητές οργάνων, φαίνεται ότι η πολιτεία και οι οργανισμοί υγείας πρέπει να ευαισθητοποιηθούν και να λάβουν δραστικά μέτρα που θα αφορούν την ενημέρωση του κοινωνικού συνόλου.
Λέξεις – Κλειδιά: εκπαίδευση, κοινωνία, μεταμόσχευση, νοσηλευτικό προσωπικό
