Home > Τεύχος 4 (Τόμος 6) > Η νευροψυχιατρική της επιθετικότητας
08
Ιούλ
2014
Posted By :
Comments : Off

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η επιθετικότητα αποτελεί σοβαρό πρόβλημα σε πολλές ομάδες νευρολογικών και ψυχιατρικών ασθενών. Μπορεί να αποτελεί σημείο υποκείμενης μη ψυχιατρικής παθολογικής διαταραχής ή σύμπτωμα ψυχιατρικής φύσης ή κατάχρησης ουσιών. Κατά τη διαχείριση ενός ασθενούς με επιθετική συμπεριφορά, οι πιο σημαντικές ενέργειες περιλαμβάνουν τη διασφάλιση της ασφάλειας του ασθενούς και του προσωπικού, ακολουθούμενη άμεσα από την αξιολόγηση και την αιτία της επιθετικότητας. Στην οξεία επιθετικότητα, μπορεί να χρειαστούν μηχανικού τύπου περιορισμοί για βραχεία περίοδο μέχρι να γίνει η αντικειμενική εξέταση και κλινική αξιολόγηση. Η φαρμακοθεραπεία για την οξεία επιθετικότητα περιλαμβάνει κατασταλτικά φάρμακα, τα οποία έχουν ορισμένους κινδύνους και μπορεί να καταστήσουν δύσκολη τη διάγνωση. Ένας στόχος για τη φαρμακοθεραπεία στη χρόνια επιθετικότητα είναι η μείωση αυτής, χωρίς την πρόκληση σημαντικής καταστολής ή άλλων ανεπιθύμητων ενεργειών. Αν και υπάρχουν αρκετές κλινικές μελέτες που δείχνουν τη δραστικότητα διαφορετικών κατηγοριών φαρμάκων στη θεραπεία της χρόνιας επιθετικής συμπεριφοράς, αυτές είχαν μικρό μέγεθος δείγματος και κανένα από τα φάρμακα δεν ήταν εγκεκριμένο από τη Διεύθυνση Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA). Όλα παρουσιάζουν ανεπιθύμητες ενέργειες και μια πρόσφατη οδηγία υποστηρίζει τη χρήση της φαρμακοθεραπείας για την επιθετικότητα και τη διέγερση, μόνο αφότου αποτύχουν οι μη φαρμακολογικές παρεμβάσεις στους ασθενείς με άνοια, εξαιτίας του κινδύνου ανεπιθύμητων ενεργειών. Επομένως, μη φαρμακολογικές παρεμβάσεις, όπως η μείωση του άλγους, η βελτίωση του ύπνου και η ενίσχυση της εσωτερικής δομής της μονάδας υποστήριξης, θα πρέπει να εφαρμόζονται πριν από την φαρμακοθεραπεία.

ΛΕΞΕΙΣ – ΚΛΕΙΔΙΑ: επιθετικότητα, φαρμακοθεραπεία, διάγνωση, νευροβιολογία

Όλο το Άρθρο (Download PDF)

About the Author