ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εισαγωγή: Είναι intelligentia communis ότι ο χώρος των Υγειονομικών Υπηρεσιών, σε παγκόσμια κλίμακα, ταλανίζεται από εκτεταμένη διαφθορά, διαρρηγνύοντας τοιουτοτρόπως τον κοινωνικό ιστό προστασίας έναντι στο σημαντικότερο αγαθό, την υγεία. Η Θεωρία των Παιγνίων (Θ.Π.), εφαρμοζόμενη σε καταστάσεις κοινωνικών διλημμάτων, αναδεικνύει ζητήματα προτεραιότητας του προσωπικού οφέλους που τελικά αποβαίνει σε βάρος του συνόλου και κατ’ επέκταση του ίδιου του ατόμου.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η χαρτογράφηση των ρεαλιστικών διαστάσεων της διαπλοκής που παγιωμένα εξυφαίνεται γύρω από την υγειονομική περίθαλψη των Ελλήνων, η ανάδειξη των υποκείμενων αιτιών της, η καταγραφή των κοινωνικοοικονομικών επιπτώσεων υπό το πρίσμα της Θ.Π., καθώς και η ανάδειξη των πολιτικών πρόληψης, εξυγίανσης και καταστολής του εν λόγω μορφώματος.
Μεθοδολογία: Διενεργήθηκε εκτενής βιβλιογραφική ανασκόπηση στις βάσεις δεδομένων «PubMed/Medline», «Embase», «Cinahl», «Cochrane», διαδικτυακά portal διεθνών οργανισμών, ελληνικών και ξένων φορέων, ενώ μελετήθηκε η σχετική ελληνική και αγγλική βιβλιογραφία με λέξεις κλειδιά όπως “διαφθορά”, “απάτη”, “παραοικονομία”, “ελληνικό σύστημα υγείας”, “Θεωρία Παιγνίων”. Στη μελέτη συμπεριελήφθησαν 195 δημοσιεύσεις, με αποδοχή απο- κλειστικά εκείνων σε ελληνική και αγγλική γλώσσα της τελευταίας εικοσιπενταετίας.
Αποτελέσματα: Ο εκμαυλισμός στις Υπηρεσίες Υγείας καταρρακώνει τις αρχές της ισότητας-προσβασιμότητας-απο- δοτικότητας-αποτελεσματικότητας στις οποίες οικοδομήθηκε το σύγχρονο ελληνικό υγειονομικό σύστημα ενώ καταστρατηγεί θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Οι αμοραλιστικές δραστηριότητες αφορούν το σύνολο των υγειονομικών φορέων, συνδυάζονται με υψηλό επίπεδο γενικής κοινωνικής διαφθοράς και έχουν ευθεία, αρνητική επίπτωση στην υγεία των Ελλήνων πολιτών, πλήττοντας άμεσα τους αδυνάτους. Τα τελευταία χρόνια, οι μεταρρυθμίσεις του συστήματος υγείας ήταν διαρθρωτικές και πολυεπίπεδες, με λήψη μέτρων για την κατά μέτωπο αντιμετώπιση και τροποποίηση του σαθρού υπόβαθρου που γαλουχούσε διαχρονικά τη διαφθορά.
Συμπεράσματα: Η αλλαγή φιλοσοφίας και στάσης των ίδιων των πολιτών απέναντι στο φαινόμενο της διαφθοράς, είναι το νευραλγικό σημείο που θα καθορίσει την αλυσιτέλεια του όποιου εγχειρήματος. Σε ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, η περιχαράκωση των υγειονομικών εταίρων στην αποκλειστική διεκδίκηση των ατομικών/συντεχνιακών συμφερόντων τους, λειτουργεί σαν σπείραμα στρέβλωσης της ευρύτερης κοινωνικής ανάπτυξης και ομαλότητας. Η πάταξη της διαφθοράς απαιτεί τη μετάβαση σε ένα νέο «Κοινωνικό Συμβόλαιο», με ομοθυμία, κραταιή αποφασιστικότητα από τους πολιτικούς ταγούς, ρηξικέλευθες πολυσχιδείς τομές σε δικονομικό/ελεγκτικό επίπεδο και συντονισμό των προσπαθειών όλων των δυνάμεων της συντεταγμένης πολιτείας με συναίσθηση esprit de corps.
Λέξεις-Κλειδιά: Απάτη, Διαφθορά, Ελλάδα, Θεωρία Παιγνίων, Υπηρεσίες Υγείας
