ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εισαγωγή: Οι επαγγελματίες υγείας σήμερα δίνουν μάχη για να κρατήσουν στη ζωή έναν ασθενή. Σε κάθε εποχή ο διάλογος για τις αποφάσεις στο τέλος της ζωής επικεντρώνεται στο αν το άτομο έχει δικαίωμα να αποφασίσει για το τέλος του.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας ανασκοπικής εργασίας είναι η παράθεση νομικών και ηθικών ζητημάτων που ανακύπτουν σχετικά με το θάνατο.
Ανασκόπηση βιβλιογραφίας: Διενεργήθηκε εκτενής και συστηματική ανασκόπηση σε διεθνείς βάσεις δεδομένων (MeSH, Pubmed), ανακτήθηκαν πληροφορίες από τις επιτροπές βιοηθικής διαφόρων χωρών (Ελλάδας, Κύπρου, Βρετανίας, Γαλλίας, Αυστρίας, Βελγίου) και τη Διευθύνουσα επιτροπή βιοηθικής του συμβουλίου της Ευρώπης και μελετήθηκε η σχετική βιβλιογραφία της τελευταίας δεκαετίας με λέξεις κλειδιά όπως: θεραπευτικό όφελος, ανακουφιστική φροντίδα υγείας, τελικό στάδιο, αυτονομία.
Η συστηματική ανασκόπηση κατέδειξε ότι ο θάνατος αποτελεί μείζον θέμα δημόσιας υγείας λόγω των πολλών παραμέτρων του που σχετίζονται με τις αρχές άσκησης του ιατρονοσηλευτικού λειτουργήματος, τις ανισότητες στο χώρο της υγείας καθώς και τις κοινωνικοηθικές και θρησκευτικές αντιλήψεις. Η τεχνητή υποστήριξη των βασικών λειτουργιών του ανθρώπου, οδήγησε στον εντοπισμό ιδιόμορφων συνδρόμων όπως του εγκεφαλικού θανάτου και της εξακολουθητικής φυτικής κατάστασης, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ηθικών διλημμάτων περί εφαρμογής, συνέχιση ή απόσυρση της υποστήριξης της ζωής.
Συμπέρασμα: Γίνεται αντιληπτό ότι κάθε συζήτηση γύρω από το θέμα, δεν μπορεί να βρει απαντήσεις ή λύσεις που να είναι ομόφωνα αποδεκτές. Όσο περισσότερο και αν υποστηρίζεται ένα δικαίωμα στο θάνατο, στο όνομα της όποιας «αξιοπρεπούς λύτρωσης», ο ρόλος του ιατρού και των νοσηλευτών είναι να προσπαθούν να θεραπεύσουν και αν αυτό δεν σταθεί δυνατό, να απαλύνουν τον πόνο και να ανακουφίσουν μέχρι το τέλος.
Λέξεις Κλειδιά: Ανακουφιστική φροντίδα υγείας, αυτονομία, θεραπευτικό όφελος, περιορισμός θεραπείας, τελικό στάδιο