ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εισαγωγή: Η συνταγογράφηση από εξειδικευμένους νοσηλευτές αποτελεί έναν διευρυμένο ρόλο, που πραγματοποιείται ήδη με επιτυχία σε πολλές χώρες.
Σκοπός: Η καταγραφή των προτιμήσεων και σύγκριση των απόψεων των γιατρών, του νοσηλευτικού προσωπικού και των ασθενών, απέναντι στη συνταγογράφηση από εξειδικευμένους νοσηλευτές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Μεθοδολογία: Πρόκειται για μία ποσοτική μελέτη, που διεξήχθη σε δύο δημόσια νοσοκομεία, τον πληθυσμό της όποιας αποτέλεσαν 200 άτομα νοσηλευτικού προσωπικού, 200 γιατροί και 200 ασθενείς. Για τη συλλογή των δεδομένων σχεδιάστηκε ερωτηματολόγιο δημογραφικών στοιχείων ασθενών, γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού και ερωτηματολόγιο για τη νοσηλευτική συνταγογράφηση. Η στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε με το στατιστικό πακέτο SPSS 20.
Αποτελέσματα: Συλλέχθηκαν 148 ερωτηματολόγια από τους ασθενείς, 107 από τους γιατρούς και 183 από το νοσηλευτικό προσωπικό. Προέκυψε ότι εφόσον γίνει νόμιμο στη χώρα μας, σε μεγαλύτερο βαθμό οι ασθενείς (38%) θα προτιμούσαν το εξειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό να μπορεί να συνταγογραφεί φάρμακα ευρείας χρήσης, ενώ οι γιατροί (42,2%) και το νοσηλευτικό προσωπικό (45,4%) θα προτιμούσαν να μην συνταγογραφούν οι νοσηλευτές νέα φάρμακα αλλά να μπορούν να αλλάξουν την ώρα ή τη δοσολογία μιας φαρμακευτικής αγωγής. Επίσης προέκυψε ότι σε μεγαλύτερο βαθμό οι ασθενείς (44,9%) θα προτιμούσαν τους νοσηλευτές στη συνταγογράφηση υγειονομικού υλικού και παρακλινικών εξετάσεων, καθώς και στην παραπομπή των ασθενών σε άλλους επαγγελματίες υγείας, ενώ οι άλλες δύο ομάδες έδειξαν θετική προτίμηση μόνο ως προς τη συνταγογράφηση του υγειονομικού υλικού (56,1% οι γιατροί και 45,9% το νοσηλευτικό προσωπικό). Σχετικά με το αν η συνταγογράφηση από το νοσηλευτές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα μπορούσε να συμβάλλει στην ταχύτερη και αποτελεσματικότερη πρόσβαση των ασθενών στα φάρμακα τόσο η πλειοψηφία των ασθενών (51,4%) όσο και του νοσηλευτικού προσωπικού (47,6%) τάσσεται υπέρ. Αντίθετα υπάρχει διχογνωμία των γιατρών.
Συμπεράσματα: Οι στάσεις των ασθενών ήταν πιο θετικές σε όλες τις πτυχές της συνταγογράφησης, σε σχέση με αυτές του νοσηλευτικού προσωπικού και των γιατρών. Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του νοσηλευτή μπορεί να συμβάλλει στη διατήρηση ενός ικανοποιητικού επιπέδου υπηρεσιών υγείας με λιγότερους πόρους χωρίς ωστόσο να θεωρηθούν οιονεί γιατροί, αλλά ως νοσηλευτές με διευρυμένο πεδίο πρακτικής, οι οποίοι συνεισφέρουν στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης με νέους τρόπους.
Λέξεις-κλειδιά: Ασθενείς, γιατροί, νοσηλευτικό προσωπικό, προτιμήσεις, σύγκριση στάσεων, συνταγογράφηση.
