ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Οι εμβολιασμοί θεωρούνται μία από τις πιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις στη δημόσια υγεία. Τα ποσοστά των εμβολιασμών στις αναπτυγμένες χώρες είναι γενικά υψηλά. Ωστόσο, ένας αυξανόμενος αριθμός γονέων θεωρεί τα εμβόλια μη ασφαλή και μη αναγκαία. Οι εκστρατείες κατά των εμβολίων έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση των εμβολιασμένων παιδιών και την αύξηση των κατά τόπους εξάρσεων ασθενειών οι οποίες μπορούν να προληφθούν. Η εμφάνιση κινημάτων ενάντια στους εμβολιασμούς έχει τις απαρχές της σχεδόν την ίδια χρονική περίοδο που ανακαλύφθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν τα πρώτα εμβόλια. Η επιφυλακτικότητα έναντι των εμβολίων αποτελεί ένα μακροχρόνιο φαινόμενο το οποίο συνδέεται στενά με το κοινωνικο-πολιτισμικό υπόβαθρο πληθυσμών σε συγκεκριμένες περιοχές ανά τον κόσμο. Οι φιλοσοφικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις αποτελούν ένα από τα ισχυρότερα επιχειρήματα της μη αποδοχής, ακόμη και των υποχρεωτικών, εμβολιασμών. Ακόμη, η καχυποψία και η ανησυχία σχετικά με τους εμβολιασμούς είναι αρκετά συχνό φαινόμενο. Διεθνώς, σε τμήματα της Ασίας και της Αφρικής, η δυσπιστία έναντι των εμβολίων συνδέεται πολλές φορές με θεωρίες συνομωσίας. Οι επαγγελματίες υγείας διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στη διατήρηση της εμπιστοσύνης του κοινού στους εμβολιασμούς, ένας ρόλος που γίνεται όλο και πιο δύσκολος στη σημερινή εποχή, καθώς τα εμβολιαστικά προγράμματα έχουν γίνει πιο πολύπλοκα. Μια στάση κατανόησης και αποδοχής των διαφορετικών πεποιθήσεων εκ μέρους των επαγγελματιών υγείας θα βοηθήσει ώστε να ενισχυθεί η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ αυτών και των ασθενών/γονέων. Η προσπάθεια της επιστημονικής ομάδας πρέπει να εστιάζεται στην παροχή όλων των απαραίτητων πληροφοριών ώστε οι γονείς να λαμβάνουν τεκμηριωμένες αποφάσεις.
Λέξεις Κλειδιά: Ασφάλεια, εμβολιασμός, πολιτισμικές πεποιθήσεις, σκεπτικισμός
