ΠΕΡΙΛΗΨΗ
H φυγή από το νοσηλευτικό επάγγελμα είναι ένα πρόβλημα που παρατηρείται σε όλο τον κόσμο με ολοένα αυξανόμενη ένταση. Οι κύριες αιτίες του προβλήματος εντοπίζονται στην επαγγελματική εξουθένωση των νοσηλευτών, στις οργανωτικές δομές του νοσοκομείου που αδυνατούν να προσφέρουν ένα δημιουργικό περιβάλλον ανάπτυξης για το νοσηλευτικό προσωπικό και στις ελλιπείς πολιτικές εκπαίδευσης, κατάρτισης, αμοιβών και επιβράβευσης. Σκοπός του άρθρου είναι η περιγραφή μέτρων για τη βελτίωση των δεικτών παραμονής του νοσηλευτικού προσωπικού που θα πρέπει να λάβει η διοίκηση ενός ιδιωτικού νοσοκομείου. Κάποια απαραίτητα μέτρα μπορεί να είναι ο μετασχηματισμός του περιβάλλοντος εργασίας, η εμπλοκή των νοσηλευτών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων σχετικά με την παροχή φροντίδας, η αναδιάρθρωση των επαγγελματικών χώρων των νοσηλευτών ώστε να είναι πιο εργονομικοί και να απαιτούν λιγότερη φυσική προσπάθεια, καθώς και η δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος. Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι οι πολιτικές της διοίκησης ενός ιδιωτικού νοσοκομείου θα πρέπει να αλλάξουν προκειμένου να μειωθούν οι απουσίες του προσωπικού και συνεπώς να διατηρηθεί το επίπεδο της παρεχόμενης φροντίδας. Τo πρόβλημα της φυγής του νοσηλευτικού προσωπικού από το επάγγελμα δεν αποτελεί πρόβλημα για κάθε ιδιωτικό οργανισμό ξεχωριστά, αλλά απαιτείται παράλληλα και η ενεργοποίηση των διαφόρων φορέων και οργανώσεων και της κυβέρνησης της ευρύτερης κοινωνίας.
Λέξεις-κλειδιά: Aπουσία, εργασιακή ικανοποίηση, νοσηλευτής, παραίτηση.
